Arjantinli ve Çinli bilim insanlarından oluşan bir ekip, Arjantin'in Patagonya bölgesinde dinozor fosilleri ararken, bunun yerine başka bir şey buldu: bir kumtaşı levhası içinde korunmuş bir iribaşın kafatası ve omurgasının parçaları. Daha da şaşırtıcı olanı, amfibi fosilinin 161 milyon yaşında olduğu ve bilinen en eski kurbağa yavrusu rekorunu yaklaşık 20 milyon yıl kırdığı ortaya çıktı.

Orta Pleistosen'in sonlarında, 300 ila 400 bin yıl önce, en az üç eski fil akrabası Güney Asya'nın Keşmir Vadisi'ndeki bir nehrin yakınında öldü. Kısa bir süre sonra tortuyla kaplanarak modern insanların ataları tarafından yapılmış 87 taş aletle birlikte korunmuşlardır.

Brezilya'nın Paraíba Eyaleti, Sousa belediyesinde bulunan ve "Tabela Tepesi" olarak tercüme edilen "Serrote do Letreiro" Alanı, paleontolojik ve arkeolojik açıdan büyük önem taşımaktadır.

Dünya'daki ağaçların sayısının Samanyolu'ndaki yıldızlardan üç trilyon fazla olduğu tahmin ediliyor. Bu odunsu harikalar gökyüzündeki karbondioksiti sünger gibi çeker, toprağı erozyona karşı destekler, ekosistemler arasında su döngüsü sağlar ve sayısız yaşam biçimini destekler. Ve büyük ölçüde onların sofistike kök sistemlerine teşekkür etmeliyiz.

Bilim insanları, altı buçuk ayak uzunluğundaki pliozor kafatasının İngiltere'deki bir kayalıktan çıkarıldığını ve yeni bir türe ait olabileceğini söylüyor.

20 ila 2 milyon yıl önce, Dünya'da dev bir "korkunç canavar" dolaşıyordu. Bilim dünyasında Deinotherium giganteum olarak bilinen bu yaratık, günümüzde yaşayan fillerle aynı sınıfa aitti. Ancak fosilleşmiş kalıntılarının bir zamanlar Cyclops ile karıştırılmış olabileceği ve bunun da efsanenin ortaya çıkmasına neden olduğu öne sürülüyor.

Parçalanmış timsah, resmi olarak Confractosuchus. Avustralya'da bir kaya parçasını temizleyen buldozer bir taşı parçalara ayırdığında keşfedilmiştir. Parçalanmış kayanın açıkta kalan kısımları, içinde fosiller olduğunu açıkça ortaya koyuyordu, ancak bu keşfin daha sonra Kretase Dönemi'nden eşi benzeri görülmemiş bir yaşam görüntüsünü ortaya çıkaracağına dair hemen hiçbir işaret yoktu.

Herkes dışkı yapar, ancak bu dışkının sadece bir kısmı fosilleşerek koprolitlere dönüşür. Eski dışkılar kulağa iğrenç gelebilir, sonuçta kim yüzyıllar hatta binlerce yıllık dışkıları kazmak ister ki. Ancak bu dışkılar bilim insanlarına bir veri bereketi sunabilirler.

Paleontologlardan oluşan uluslararası bir ekip, Fransa'daki bir mağarada bulunan ve şimdiye kadar bilinen en eski ezilmemiş yarasa kafatasını da içeren iyi korunmuş fosillerden yeni bir Erken Eosen yarasa türü tanımladı.